Prioriteiten stellen in projecten

Op een dag verzorgde een trainer timemanagement een workshop voor een groep managers. Vanachter z’n lessenaar haalde hij een grote glazen vaas te voorschijn. Hij pakte een doos met vuistgrote stenen, en vulde daarmee –  voorzichtig!—de  vaas tot aan de rand.

Hij keek over de rand van z’n bril naar de groep, en vroeg: “Wat denken jullie, is de vaas nu vol?”

De managers knikten.

“Hmm,” antwoordde de trainer. 

Hij dook opnieuw achter z’n lessenaar, en haalde een zak met grind tevoorschijn. Hij mikte het grind in de vaas, schudde wat met de vaas zodat het grind tussen de grote stenen doorzakte en vulde op die manier opnieuw de vaas tot aan de rand. 

Hij keek de groep aan. “Wat denken jullie: is de vaas nu vol, dan?”

De mensen uit de groep keken elkaar wat schaapachtig aan: “Eh… waarschijnlijk niet?” 

“Klopt,” zei de trainer, en hij dook nogmaals naar beneden. Een zak met fijn zand kwam tevoorschijn, en daarmee werd de overgebleven ruimte tussen de grote stenen en het grind opgevuld. 

Met opgetrokken wenkbrauwen keek de trainer naar de groep. De groep haalde de schouders op, en schudde het hoofd. 

Grijnzend dook de trainer opnieuw naar beneden, en haalde een fles bier naar boven.  Met een theatraal gebaar draaide hij de dop er af en mikte de inhoud in de vaas. Tussen de grote stenen, het grind en het fijne zand was er nog ruimte genoeg voor het bier. 

“En, wat is het moraal van deze kleine demonstratie?” vroeg de trainer. 

Eén van de managers stak z´n hand op en zei: “Hoe vol je schema is, er kan altijd nog meer bij?” 

Een andere manager riep: “Er is altijd ruimte voor bier!” Er is er altijd eentje…

“Nee,” zei de trainer, “dat is het niet. Het gaat er om dat als je begint met het bier, dat je dan nooit genoeg ruimte overhoudt voor de grote stenen.

(lifehacking.nl)